سلام! میتسوری صحبت میکنه.
موضوع امروزمون اینه ؛ چرا معتاد فضای مجازی و به دور از خانواده و اجتماع فامیل و آشنا شدیم؟"-"
امروز یکی از دوستام برام پیام معلمش رو فرستاد که برای رفع اعتیاد به فضای مجازی راهکار داده بود. (نه نه ما قرار نیست براش راهکار بدیم.صبر کنین!)
معلم ایشون فرموده بودن درمرحله اول کافیه سود و ضرر های فضای مجازی و دنیای واقعی رو بذاری رو ترازو و ببینی چی میشه!
و گفته بود : فضای مجازی ضررش بیشتره و فضای واقعی سودش بیشتر از ضررشه!
اینجا بود که جدا خندم گرفت.. چطور همچین فکری کرده بود؟ مگه ما خودمون خریم بی خرد‌یم که نفهمیم اینو؟ یعنی ما دنیای واقعی پر از سود رو ترجیح دادیم به یه عالمه ضرر؟ مصلما نه.
مشکل چی بود؟ اینکه اون معلم یچیز اساسی رو نمیدونست
یچیزی که کلی از مامان باباها هم نمیدونن...
و ما اونو افشا میکنیم! بشتابید! این راز را اکثر والدین نمیدانند!
شایدم خودشونو میزنن به ندونستن.
۱. نسل تغییر کرده مادر من ، پدر من!الان دهه شصت نیست که نوجوون ها با هفت سنگ و نون بیار کباب ببر سرگرم بشن. نوجوون ها دنبال تنوع و خلاقیت‌ن! دنبال یه چیزی که هم براشون جدید باشه هم سرگرمشون کنه و هم اذیتشون نکنه. فرزند شما اگر سرش توی گوشیه دلیل نمیشه که داره کار مضری انجام میده! خیلیا صرفا دارن بازی های ویدیویی انجام میدن! بازی هایی که بر خلاف تصورتون مزایای زیادی از جمله هماهنگی چشم و دست و ذهن و تمرکز و بالا بردن قدرت تخیل رو ب همراه دارن!
۲.نوجوون نمیخواد اعصابش ناراحت باشه.. نوجوون ها توی سنی هستن که همه میدونن احساسات اونها دچار دگرگونیه. وای خدایا! شما که اینو میدونین پس چرا اینجوری میکنین؟
مادر و پدر عزیز؛ فرزند شما بعد از چند ساعت از اتاقش میاد بیرون و با شما مواجه میشه. و شما چیکار میکنین؟
_:بالاخره سرتو از تو اون در اوردی؟
_:تو که خانواده برات مهم نیست همش سرت تو اون گوشیه!
_:فقط چسبیدی به چت با دوستات!
_:معلوم نیست اون تو چیکار میکنی!
عزیز مننن! شما که زدی اعصاب بجه رو بهم ریختی! یعنی علاوه بر اینکه قضاوتش کردی و حرفایی زدی که اعصابش رو خورد میکنه یچیزی رو بهش ثابت کردی ؛ این که دیگه اصلا از اتاقش نیاد بیرون وگرنه باز شما با این واکنش ها و زبون نیش دارتون اعصابش رو بهم میریزین و نابودش میکنین. دست کم من یکی اینطوری فکر میکنم"-".
الان یه عده اینطوری میشن که "خب برا خودمون میگن" بله ! ولی خب نوع حرف زدن خیلی مهمه جانم..
شما اگه با یه لبخند میگفتی: ممکنه چشمهات اسیب ببینن
یا : دلمون برات تنگ شده ! یکم بیا پیش ما
احتمالا حالشو بد نمیکردی. ولی کردی.
مر حله ی بعدی اینه:
اون بچه ی طفلک میاد میشینه توی جمع خونواده. یه کلمه حرف میزنه.. یه جمله..
و باز شما شروع میکنی ترور کردن شخصیتش رو!
میذاریش زیر ذره بین..
_:چرا اونطوری پوشیدی
_:چرا اینطوری نشستی
_:چرا اینطوری حرف زدی
_:تو نباید اینطوری فکر کنی
_:تو فلانی
_:تو بهمانی
بابا عزیز من باز که خراب کردی. ایشون میاد وارد جمع خونواده میشه مواجه میشه با یه مشت ادم که اعتقادات و ذهنیتشون فرسنگ ها از افکار خودش فاصله داره،مدام اون رو با دیگران مقایسه میکنن(درحالی که شرایط یکسانی با اونها نداره!)، یه عده که مدام امر نهی های بی جهت میکننش و سعی دارن به زور حرف خودشون رو به کرسی بنشونن و اون رو تبدیل کنن به یه حیوون دست اموز که فقط کارایی که اونا میگن رو بکنه و اعتقادات اونارو قبول داشته باشه(منظورمون دین نیست اوکی؟)
خب شما داری به شخصیتی که این داره توهین میکنی! بهش میگی تو به درد نمیخوری. فقط اینی که من میگم درسته!
و مجبورش میکنی خودش نباشه! ولیکن ذات کسی رو نمیشه تغییر داد پس اون بدبخت یا شروع میکنه به تظاهر که باعث میشه از درون بمیره
یا هم باهاتون مقابله میکنه که باعث دعوا و جنگ میشه و اخرشم اعصابش به کل نابود میشه. عقده و افسردگی از همین چیزا شروع میشه :)
خب. حالا میریم سراغ فضای مجازی...
در یک خلاصه مفید ؛ فضای مجازی عین یه چاقوئه که هم میتونی باهاش ادم بکشی و هم میتونی باهاش یک نفرو عمل کنی و از مرگ نجات بدی
و صرفا "بد" و "مبتزل" نیست. متوجه‌اید؟
این روزا بخاطر مجازی شدن همه چیز بچه ها بیشتر توی گوشی ن.. یعنی اون تایمی که با دوستشون حضوری حرف میزدنو مجبورن مجازی بگذرونن... و خب چرا فکر میکنین این بده؟
مامان. بابای عزیز..
بچه ی شما وقتی توی جمع دوستاشه (چه مجازی و چه واقعی) نیازی به تظاهر نداره! دوستای اون اونو همون طوری که هست میپذیرن،به علایقش توهین نمیکنن،باهم هم عقیده‌ان،اونو زیر ذره بین نمیذارن،به حرفاش گوش میدن و اونو قضاوت نمیکنن،بهش نمیگن تو باید تغییر کنی! و بچه ی شما پیش دوستاش مصلما شاد تره. چون یه عده هستند که همونطوری که هست دوسش دارن و اون باهاشون حس راحتی میکنه!
خب... مصلمه که اون دوستاشو، چت رو ، گوشی رو ، ایدلش رو و... رو به وقت گذروندن با شما ترجیح بده!
خیلی هم حق داره!
و کسی که اینجا حق نداره مادر پدر هایی هستن
که عامل اصلی اعتیاد ما به فضای مجازی شدن.
و میدونین چیه؟
من اینارو گذاشتم روی دو سر ترازو. بجان خودم که فضای مجازی سودش بیشتر بود.
ترجیح میدم چشمام ضعیف شه و سطون فقراتم نابود شه.. تا اینکه بخوام بشینم توی جمع خانواده و اعصابم به نابودی بره.
و اینا...چیزیه که اون معلم و مامان باباها (نه همشون) نمیدونن.
همین.
