یک‌سال شد اومدم بیان؟ وای.
وای.
تازه یک روزم گذشت.
خب. *جمع و جور کردن خود.
اینجا بودنم رو واقعا مدیون اوا و یومیکوئم که دنیای وبلاگ نویسی‌شون زیادی شیرین بود(": و واقعا درست ترین تصمیم کل زندگیم این بود که وبلاگ داشته باشم. >>>
و اره. خوشحالم که اینجام ، از صمیم قلبم.
همتون رو خیلی دوست دارم و خیلی ممنونم که وجود دارین و بیان رو برام رنگی رنگی کردینTT
بوس بوس
یک روز..
بی هیچ خبری؛
خواهم رفت
پالت رنگم را برای تو،
دفتر آبی ام را برای تو،
و کتاب هایم را برای تو...
به یادگار میگذارم
شاید موهای بریده ام را لای دستمالی بپیچم و شما آنها را نگه دارید.
اما این بار مثل داستان ها نیست...
من آنه شرلی ای میشوم که برای همیشه.. میرود.
بی هیچ خبری... بی هیچ آشنایی
و من بعد مدتی برای همگی غریبه خواهم شد..
اما؛ میشود تو فراموشم نکنی؟ :)
منتظر روزی باش.. که دیگر منتظرم نباشی:)
𝙷𝚎𝚕𝚙, 𝚒 𝚕𝚘𝚜𝚝 𝚖𝚢𝚜𝚎𝚕𝚏 𝚊𝚐𝚊𝚒𝚗
...𝚋𝚞𝚝 𝚒 𝚛𝚎𝚖𝚎𝚖𝚋𝚎𝚛 𝚢𝚘𝚞
اسم این حسو عشق نمیذارم..ترجیح میدم اسمی برای احساسم نذارم؛تا بتونم ازادانه و فراتر از هرچیزی بهش علاقه بورزم... (:
فکر کنم مال یک فیکه. و من نخوندمش ولی این بخشش..آه
من هرشب رآ با ارزوی دوباره در خواب دیدنت میگذرانم...
امشب چه فرقی دارد ؟
یک دقیقه بیشتر تورا آرزو میکنم=).
یلداتون شاد:)♡
اگر کوه ها کَر نبودند
اگر آب ها تَر نبودند
اگر باد می‌ایستاد...
تورا میتوانستم...ای دور:)...از دور...یک بار دیگر ببینم.
دختری مهربان با لبخند های ستاره ای،موهای نورانی و قلبی صورتی و اکلیلی که با انگشت های سحرآمیزش جادویی ترین کلمات را تایپ میکند تصورت کردم و تا ابد در ذهنم همین‌گونه خواهی ماند:)
Vimin
~𝚑𝚊𝚙𝚙𝚢 𝚋𝚒𝚛𝚝𝚑𝚍𝚊𝚢 𝚝𝚘 𝚢𝚘𝚞~
نمیدونم کی بود که خیلی اتفاقی وبت رو دیدم...داشتم دنبال سریال میگشتم که پستت درباره ی یک نوجوان رو دیدم...اون موقع اصلا توی بیان نمیومدم.
از همون موقع وبلاگت شد پاتوق من؛حتی وسط زنگ ریاضی وقتی معلم داشت مغزمون رو با ضرب و تقسیم پر میکرد به وبت پناه می‌بردم! مغز دوستمو از بس دربارت حرف میزدم خورده بودم و همیشه حسرت اینو میخوردم که وب ندارم و نمیتونم دنبالت کنم و نمیتونم کامنت بدم!
تا اینکه بعد یمدت حضورت کم رنگ شد...ولی من همچنان پستای وبت رو چندین و چند بار میخوندم و میگفتم آه ای کاش یه روزی با این دختر حرف بزنم!(دقیقا برام مثل یک ارزو بود:دی)
بالاخره بعد یمدت عضو بیان شدم*-* و از شانس سیاهم تو غیب شدیTT... و من از طریق مائو به پی وی تو نفوذ کردم و بالاخره یجوری اعلام حضور کردم که آقاجان من وجود دارم:)و وقتی اولین بار مائو گفت پیاممو بهت رسونده مثل یک یویو این ور اون ور میپریدم و داد میزدم آهای دنیا بالاخره یومیکو میدونه یک آدم دیوونه که من باشم وجود داره! و اون روز رو یادم نمیره...
اینم بگم؛روزی که وبمو فالو کردی انقدر جیغ و داد کردم که دوستام میخواستن بزنن بلاکم کنن!*آه از درد درک نشدن*
میدونی...برای من آدم فوق العاده ای هستی...خیلی فوق العاده!
بقول فلیسیتی پیکل تو مثل اینی که روز کریسمس،اردوها،ابنبات فروشی و برف بازی باهم قاطی شن و ازتوشون یه حس بیرون بیاد!
چرخ آوری...و سحر آمیزD:
اگه بخوام به نحوه ی خودم توصیفت کنم میگم که تو
ابر،شکلات شیری،موچی توت فرنگی و گربه های ملوسی(=
*پس گردنی از کشیش و بلند شدن صدایِ میخواستی یه تبریک بگی چرا انشا نوشتی*
اهم...آره من فقط میخواستم بگم خیلی دوستت دارم هلیا ...تو باعث میشی لبخند بزنم...تو حتی غم هات گیلاسیهㅠㅠ
ممنونم...از تک تک سلول های بدنت و تک تک اکسیژن های کوچولویی که تاحالا تنفس کردی...ممنونم که وجود داری....
یکی اینجا هست که تا اخر عمرش تورو یادش نمیره:)
تولدت مبارک...به اندازه ی تموم ابرها و لبخند ها~♡
این نقاشی هم تقدیم بهتD:
فن ارتی برای تو....
یوهو*-*
امروز تولدِ یه پری‌ئه:)
H B D hikaru
باید اینم عرض کنم که یه ویدیو برات ادیت زدم زینب جان منتهی بنده بشدت بی تجربه بوده و این ویدیو رفته کنار صفحه...پوزشXD
مامان:چیکار میکنییی؟
من(زمزمه):نقاشی
مامان:چییی؟
من:نقاااشی
من(زیر لب):شت تمرکزم شکست:|
مامان:توهم که همش نقاشی بکش:/
و نقاشی ای که یک ساعت و پنجاه و دو دقیقه روش وقت گذاشته م:
امروز مامانم داشت البالو میجوشوند و کل خونه بوی آلبالو میده:>
"منم تا دیدم تنورِ مغزم داغه خمیر شاعری رو چسبوندم🤣:)
و شعری که مغز آلبالویی م ترشح کرد بدین شرح بود:
